《和武平学士岁晚禁直书怀五言二十韵》拼音版

宋代欧阳修

píngxuéshìsuìwǎnjìnzhíshū怀huáiyánèrshíyùn--ōuyángxiū

duōbìngyāncánsuìchūhánzhí

cháotíngqīngjìnglíngsuǒshǎowénshū

xiàngxuéjīnwèishèngyōuxián

jìngshēnyánjìnshǔxiányànqún

liánjīnluòqīngchénshì

shīlùnsāndàishèngxiànwàn

hàolìngcúnkuānwénzhāngchū

xiàotánhuīhànéqǐnglièqióng

lòuxiāogōngzhúchūnhuīshàngchú

shītángyánhànyán

zhuīshíyànduō

yánfánhuàhánjièchuī

péngyǒufēiyōngjūnchénzàizǎo

tānróngtóngwèixiàolèiqián

jiǎojiǎoxīnsuīzàixiāoxiāoshū

wèizhīlùnbàoxiàoānsuìqiáo

yún西shānchūjiānghénghuà

shēngtànláozhǐsāoshǒuniànguī

yǐnshòukuāmínchuíniúhuì

huīzhōngqǐngchóu

欧阳修简介

唐代·欧阳修的简介

欧阳修

欧阳修(1007-1072),字永叔,号醉翁,晚号“六一居士”。汉族,吉州永丰(今江西省永丰县)人,因吉州原属庐陵郡,以“庐陵欧阳修”自居。谥号文忠,世称欧阳文忠公。北宋政治家、文学家、史学家,与韩愈、柳宗元、王安石、苏洵、苏轼、苏辙、曾巩合称“唐宋八大家”。后人又将其与韩愈、柳宗元和苏轼合称“千古文章四大家”。

...〔 ► 欧阳修的诗(1122篇)